Gelecek Eğitim Sistemine Yönelik Öneriler ve Stratejiler-1

21. yüzyıl, eğitimin sadece bilginin aktarıldığı bir süreç olmaktan çıkıp, bireylerin hızla değişen dünyaya uyum sağlayabilecek becerilerle donatılmasını gerektiren bir alan haline gelmiştir. Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde eğitim, toplumsal kalkınmanın en önemli dinamiklerinden biri olarak görülmekte; hem bireylerin yaşam kalitesini yükseltmekte hem de ülkenin ekonomik ve sosyal ilerlemesine katkı sağlamaktadır. Ancak, günümüz eğitim sistemleri, sadece mevcut koşullara uyum sağlamakla kalmamalı, aynı zamanda geleceğin belirsizliklerine de yanıt verebilecek esneklik ve sürdürülebilirlik özellikleri taşımalıdır.

Bu noktada, eğitimde sürdürülebilirlik kavramı öne çıkmaktadır. Sürdürülebilir bir eğitim sistemi, yalnızca ekonomik ve çevresel kaynakları korumakla kalmaz, aynı zamanda toplumsal eşitliği teşvik eden ve kültürel değerleri koruyan bir yapı inşa eder. Eğitimde sürdürülebilirlik, her bireyin kaliteli eğitim fırsatlarına erişimini garanti altına alarak gelecek nesillerin bilgi, beceri ve değerlerle donatılmasını sağlar.

Türkiye’nin eğitim sistemi, son yıllarda önemli değişimlerden geçmiş olsa da, daha sürdürülebilir ve geleceğe dönük reformlara ihtiyaç duymaktadır. Bu bağlamda, **geleceğe yönelik reform önerileri**; müfredatın güncellenmesi, dijitalleşmenin hızlandırılması, öğretmen eğitiminin yeniden ele alınması ve alternatif değerlendirme sistemlerinin hayata geçirilmesi gibi kritik alanlarda yapılması gereken adımları kapsamaktadır. Bu reformlar, Türkiye’nin eğitim sisteminin küresel rekabet gücünü artırmakla kalmayacak, aynı zamanda toplumun her kesiminde eğitimde fırsat eşitliği ve kaliteyi yükseltecektir.

Bu çalışma, eğitimde sürdürülebilirliğin sağlanması ve gelecekte atılması gereken reform adımlarını ele alarak, Türkiye’nin eğitim sistemini daha kapsayıcı, yenilikçi ve etkili bir yapıya dönüştürmek için öneriler sunmayı amaçlamaktadır. Bu kapsamda, eğitimde sürdürülebilirlik başlığı altında ekonomik, çevresel, sosyal ve kültürel sürdürülebilirlik konuları ele alınacak; ardından geleceğe yönelik reform önerileri ile eğitim sisteminin iyileştirilmesine dair stratejik adımlar tartışılacaktır.

1. Eğitimde Sürdürülebilirlik

Eğitimde sürdürülebilirlik, eğitimin ekonomik, çevresel, sosyal ve kültürel açıdan uzun vadede devam ettirilebilir bir yapıya sahip olmasını ifade eder. Bu kavram, sadece eğitim sisteminin bugünkü ihtiyaçlara yanıt vermesiyle sınırlı kalmayıp, gelecekteki nesillerin de kaliteli eğitim imkânlarına erişimini garanti altına almayı amaçlar. Eğitimde sürdürülebilirlik, üç temel unsura dayanır:

• Ekonomik sürdürülebilirlik,
• Çevresel sürdürülebilirlik,
• Sosyal ve kültürel sürdürülebilirlik.

Eğitimde sürdürülebilirlik, aynı zamanda bireylerin gelecek nesillere aktaracakları bilgi ve değerlerle donatılmalarını sağlayarak, toplumun sürekli gelişimine katkıda bulunur. Bu, yalnızca mevcut öğrenciler için değil, gelecek kuşakların da kaliteli eğitime erişimini garanti eden bir sistemin inşasını gerektirir.

1.1. Ekonomik Sürdürülebilirlik

Eğitim kaynaklarının verimli ve etkin bir şekilde kullanılması, gelecekte de eğitime yatırım yapılmasını sağlayacak finansal sürdürülebilirliğin sağlanması anlamına gelir. Eğitimde ekonomik sürdürülebilirlik, kaliteli eğitim için gerekli kaynakların (altyapı, teknoloji, öğretmen eğitimi gibi) sürekli olarak sağlanmasını hedefler.

• Eğitime Yatırımın Artırılması: Eğitimde kaliteli öğretim, altyapı ve teknolojik kaynaklara sürekli yatırım yapılmalıdır. Bu, okulların modernizasyonu, yeni teknolojik araçların temini ve öğretmen maaşlarının iyileştirilmesi ile sağlanabilir.
• Özel Sektör ve Kamu İşbirliği: Eğitim yatırımlarında sürdürülebilirliği sağlamak adına, kamu-özel sektör işbirlikleri güçlendirilmelidir. Örneğin, teknoloji şirketlerinin eğitimde dijitalleşmeye destek olması ya da sanayi ile mesleki eğitimin entegre edilmesi.
• Eğitimde Kaynakların Verimli Kullanımı: Eğitim kaynaklarının verimli ve adil dağılımı sağlanmalı, kırsal ve kentsel okullar arasındaki kaynak dengesizliği giderilmelidir. Finansal sürdürülebilirlik için kaynak kullanımını optimize eden politika önerileri geliştirilebilir.

1.2. Çevresel Sürdürülebilirlik

Eğitimin çevre dostu uygulamaları teşvik etmesi ve çevresel bilinci artırması, çevreye duyarlı bireylerin yetişmesini sağlar. Bu kapsamda okullarda enerji verimliliği, geri dönüşüm, çevre bilincinin aşılanması gibi uygulamalar ön planda olmalıdır.

• Yeşil Okullar: Çevre dostu okul yapılarının yaygınlaştırılması, enerji verimli binalar ve geri dönüşüm programlarının teşvik edilmesi. Bu tür projeler sadece çevreye duyarlı nesiller yetiştirmekle kalmaz, aynı zamanda okulların enerji maliyetlerini de düşürür.
• Çevre Bilincinin Müfredata Entegre Edilmesi: Sürdürülebilir çevre bilinci, ilk okuldan itibaren müfredata entegre edilmelidir. Öğrencilerin ekosistemler, enerji tasarrufu ve geri dönüşüm gibi konularda bilinçlendirilmesi önemlidir.

1.3. Sosyal ve Kültürel Sürdürülebilirlik

Eğitimde sosyal eşitliğin sağlanması ve her bireyin eğitim olanaklarına eşit erişim hakkına sahip olması, sürdürülebilir bir eğitim sisteminin önemli bir parçasıdır. Ayrıca, eğitimin kültürel çeşitliliği koruyan ve toplumun değerlerini yaşatan bir yapıda olması, sürdürülebilirliğin sosyal ve kültürel boyutunu oluşturur.

• Eğitimde Fırsat Eşitliği: Dezavantajlı gruplar (örneğin kırsal kesimde yaşayan öğrenciler, mülteciler, engelli bireyler) için özel destek programlarının geliştirilmesi gereklidir. Her öğrencinin eğitim olanaklarına eşit erişimini sağlayacak sosyal politikalar geliştirilmelidir.
• Kültürel Çeşitliliğin Korunması: Türkiye’nin zengin kültürel mirasının eğitim sistemine entegre edilmesi ve yerel değerlerin korunarak öğrencilere aktarılması, kültürel sürdürülebilirliğin sağlanmasında önemlidir. Kültürel çeşitlilik ve hoşgörü üzerine programlar geliştirilebilir.

Araştırma makale yazımız devam edecek...

Kaynaklar

UNESCO (2017). Education for Sustainable Development Goals: Learning Objectives. Paris: UNESCO Publishing.

Tilbury, D. (2011). Education for Sustainable Development: An Expert Review of Processes and Learning. Paris: UNESCO.

OECD (2020). Future of Education and Skills 2030: OECD Learning Compass 2030. Paris: OECD Publishing.

Gough, S. & Scott, W. (2007). Higher Education and Sustainable Development: Paradox and Possibility.* London: Routledge.

Günay, D. & Özer, M. (2020). Türk Eğitim Sisteminde Kalite Güvence ve Sürdürülebilirlik. Ankara: MEB Yayınları.

Sterling, S. (2010). Transformative Learning and Sustainability: Sketching the Conceptual Ground. Learning and Teaching in Higher Education, 5(11), 17-33.

World Economic Forum (2021). Schools of the Future: Defining New Models of Education for the Fourth Industrial Revolution.

Erdem, M., & Yücel, Ü. (2020). Türkiye’de Eğitimde Fırsat Eşitliği: Mevcut Durum ve Çözüm Önerileri. Ankara: SETA Yayınları.

Hopkins, C. & McKeown, R. (2002). Education for Sustainable Development: An International Perspective.

Altınok, H. (2019). Türkiye’de Eğitim Sisteminde Müfredat Reformları ve Yenilikçi Yaklaşımlar. Ankara: Eğitim ve Bilim Dergisi.

Yorumlar (0)