Mezarlıkta Çalınan Islık

Gece yarısı mezarlıkta ıslık çalanlar gibiyim: "Korkak!"

Korkuyorum çünkü, açlıktan ölmekten, muhanete muhtaç olmaktan, kana ve göz yaşına ekmek bakmaktan çok korkuyorum.

Ben dulum. Yetim aylığım altı bin lira.

Ben aldığı yedi bin beş yüz lira emekli aylığı ile nefsini bile körleyemeyen aciz bir kulum.

Ben asgari ücretle otuz gün geçinmekten bıkmış usanmış işçiyim.

Ben ayda bir kilo et alamayan çiftçiyim. Kırk bin liraya aldığım mazotla ekip biçtiğim mahsulüm para yapmıyor.

Ben çocuğuna okul harçlığı veremeyen veliyim.

Ben çocuğum. Geçen sene okulda yediğim öğle yemeği ile beş kilo almıştım. Şimdi kahvaltı yapmadan gidiyorum okula. Kemiklerim incecik. Avurdum birbirine geçti. Nedense karnım hep garıl gurul ediyor.

Ben esnafım. Sattığımı aynı paraya alamıyorum. Sırf iş olsun torba dolsun diye uğraşıp, duruyorum.

Ben mobilya ustasıyım. Tesisatçıyım, berber, inşaatçı... İşimi mülteciler elimden aldı. Ben nana muhtacım. Suriyeli, Afgan, Malezyalının bir eli yağda, bir eli balda.

Ben üzerime kocaman HES yapılan doğal su kaynağı, dereyim. Acımadan balta vurulan zeytin ağacıyım. Enime boyuma gökdelen dikilen verimli topraklarım.

Ben yok yere patak kötek kafası, gözü paramparça edilen doktor, hemşire, hasta bakıcıyım.

Ben dört tekeri gıcır gıcır otomobilim. Kapının önünde yan gelip yatmaktan sağım solum çürüdü. Depom boş, aküm bitik, camlarım bir karış toz.

Ben öğretmenim, atanamayan öğretmen. Çöplerden atık topluyorum, pazarda tezgah bile rüşvete tabi. Yağlı urgana takılayım dedim, bir karışı bin para. İlaç pahalı mı pahalı. Yüksekten atlasam dizimde derman yok ki tırmanayım.

Ben Türk Lirasıyım, alım gücü sıfıra yaklaşan 200 Türk Lirası. Avro, dolar, paunt, riyal bir yana gelen üstüme basıyor, giden üstüme basıyor.

Ben Türkçeyim. Özellikle Arapça karşısında boynum hep bükük.

Ben emperyalizmin kirli savaşında öksüz, yetim kalmış çocuğum. Babamı maden ocağı elimden aldı.

Ben kotayla çıkarılan tuzum, bir bardak demsiz çay, tanesi on lira olan simit, haraç mezat satılan Telekom, seka, şeker fabrikası...

Ben uyuşturucu mafyası eline düşmüş çocuk gelinim. Cinayete kurban olmaya hazır kadın, organları çalınan gariban...

Ben kör kurşuna yakalanan masum, lince uğrayan zavallı, icradan icraya sürüklenen işsiz...

Ben yasaklanan konser, yasaklanan festival, sansüre tabi film, tiyatro, ben içine tükürülen heykelim.

Ben asgari ücretin altında çalışan avukat, hazır kararları imzalayan yargıç, açlık sınırını rüyasında bile göremeyen çalışan, istikbalini yurt dışında arayan gencim.

Ben sırf sükse olsun diye muhalefete muhalefet eden miras yedi, okuluna sokulmayan profesör, veteriner olduğu halde makine tamir eden mühendis, suçsuz yere kodese tıkılan gazeteci, yazar, şairim.

Ben şişirilmiş fatura, budama üstası TÜİK, icat edilmiş suç, dönek / arık toklu, içini yemiş karpuz, ödenemeyen aidat, kurumuş ot, karda / yağmurda şakır şakır su emen botum.

Ben ayıp örten yamayım, ağzı testereye dönmüş, burunsuz kama... Pantalon altına giyilen sökük donum, yırtık atlet, yakası çevrilmiş gömleğim, sırı dökülmüş çömlek...

Ben yufkaya dürülen makarna, yağsız yüzsüz pişirilen bulgur, dişle / damakla kavga eden küflü / bayat somunum.

Ben siyatçinin tespih gibi salladığı seçmenim. Kutsal duyguları, hayalleri, beklentileri, inancı istismar edilen gariban seçmen.

Anlıyorum, yahu kardeşim mezarlıkta ıslık çalıp durma Allah aşkına diyorsun. Sadete gel, sadete de beş bin liran kadar konuş...

Haklısın be kardeşim, hem de çok haklı!

Yorumlar (2)