SORUMLULUK İNSAN İÇİNDİR...

"Kim bilir?
Bazı kapıların bize kapalı görünmesi, önünde değil, arkasında durduğumuz içindir..."
Der Ahmet Hamdi Tanpınar bir şiirinde. Şiirin muhteviyatının neyi barındırdığını pek ala cevabını içinde veren hem de açıkça veren bir bilmece gibi karşımızda duruyor.
Kapalı kapılar ardında beklerken, hep bir elin şu kapıyı gelip de açmasını bekler insanoğlu. Kapının arkasında dururken, bizim kapıyı açmamız işin kolayı ve olması gerekirken, nedense bekler dururuz...
Şiiri farklı olarak diğer bir anlam muhteviyatı açısından ele alırsak; kapının önünde beklerken belki de kapının önünde durduğumuz zaman açılacağını pek düşünmüyoruz...
Yine de konuya ilk bakış açısıyla bakmak düşüncesindeyim bu yazıda.
Bir fabrikada işler kötüye gitmiş. Fabrika zarar etmeye başlamış. İşçiler pazarlamacıları, ustabaşılar işçileri, pazarlamacılar müdürleri, patronu v.s. suçlayıp duruyormuş. İçlerinden bir şef yapılan toplantıda hayır demiş. Ben suçluyum... Senin bölümünde sen, diğer bölümde sen, herkes kendi içinde burada suçlu. Eğer herkes üzerine düşen görevi tam olarak yapsaydı, işler kötüye gitmezdi.
Psikoloji burada kendi kendine kabul edilemez çıkarımlara, akıl yürütmelere, sığ analizlere gidebilir. Herşey benimle mi bitiyor kardeşim? Hayır herşey seninle bitmiyor! Seninle başlıyor, seninle bitiyor.
İnsan olabilme sorumluluğun senin kapının ister önünde, istersen arkasında dur, o kapıyı açmak veya açtırmakla ilişkili çünkü.
Çünkü biz toplum olarak BİLİNÇ anlamında elini taşın altına koyanların karşısında, taşa biraz daha basanlar olduk bilerek veya bilmeyerek.
İnsan demek sorumluluk demektir...
Kapının önünde de olsan arkasında da...

Muhammet Ali Gezici
Anadolu Eğitim Sendikası Hukuktan Sorumlu Genel Başkan Yardımcısı