Teknoloji, insanın doğayla, insanın insanla savaşımının ürünüdür. Medeniyet dediğimiz de bu savaşımla ortaya çıkan her şeydir. Teknoloji veya âlet medeniyetin içindedir. Dolayısıyla teknoloji karşıtlığı medeniyet karşıtlığıdır.
Eğitim teknolojisi dediğimizde eğitim sürecinde yararlanılan her tür aracı kastediyoruz. Kalem, kitap, defter, bilgisayar, enstrüman, top hepsi eğitim alanına göre teknolojidir. Günümüzde bilişim teknolojilerinin gelişimiyle teknoloji denilince akla daha çok bilişim teknolojisi geliyor. Bilişim teknolojisinin gelişmesi hiç kuşkusuz belli kolaylıklar sağlıyor. Bilişim teknolojilerinin ve dijital ortamların sağladığı kolaylıklar tüm eğitim faaliyetlerini ve sürecini kapsar mı?
İnsanlık henüz yazıyı aşmadı, sadece dün taşlara kazıyordu yazıyı, sonra kâğıda yazdı, hattatlar türedi; matbaa bulundu basım ve çoğaltım kolaylaştı. Şimdilerde artık kâğıt ve matbaa miadını dolduruyor. Artık dijital platforma kayıyor yazı. Bunun getirdiği, getireceği birtakım değişimler mutlaka olacak. Meselâ, ilk okuma, yazma öğretimi değişecek, kâğıt ve kaleme gerek kalmayacak. Çocuklar klavye tuşuna basmayı öğrenecek. Oradan okuyacak. Bunların hepsi eğitim sürecinin bir parçası, ama kendisi değil.
Eğitim bireylere ideoloji aşılar, bireyleri sosyalleştirir. Şimdilerde değerler eğitimi denilen eğitimin ideoloji aşılama işlevini henüz dijital ortamda sağlayamıyoruz. Tasarrufu, paylaşımcılığı, yardımseverliği, doğa sevgisini, dostluğu sanal ortamda kazandıramayız. Spor, sanat becerilerini sanal ortamda geliştiremeyiz. Sosyalleştirmek şöyle dursun bireyi bireyselleştirir, toplumdan koparır, kendine ve topluma yabancılaştırırız. Eğitim elbette teknolojiden yararlanacak, bireylerin teknoloji kullanımı becerisini geliştirecek, ama bu eğitimin uzaktan eğitim olarak dijital ortamlarda sürdürülmesi demek değildir. Bu tür yaklaşımlar uluslararası yazılım şirketlerinin işine yarar.