Duygularımız mantığın önüne geçmemelidir hiçbir zaman. Geri de kalmamalıdır elbette. Duygusal zekamızın gelişmişliği bizim sosyal ilişkilerimizde olumlu yönlerimizi çoğaltır. Akılcılık ve duygusallık arasındaki dengeyi kurabilmek de önemlidir.
Duygularımız mantığımıza egemen olduğunda iç çatışmalar doruğa çıkar. İç çelişkilerimizi körükleyen de akılcılık ile duygusallık arasında yaşadığımız gel-gitlerdir.
***
Geleceğimize doğru hedefler koyarak, gerçekçi davrandığımız ölçüde düş kırıklıkları yaşamayız. İstemlerimiz, düşlerimiz ve imgelerimiz gerçekleşebilir nitelikte olmalı, özgücümüzle başarabileceğimiz hedefleri planlamalıyız.
***
Aslında mutluluk bir kelebektir ve kelebeklerin ömrü de kısacıktır. İşte o kısacık mutlu anların tadını çıkarmak da bizim elimizdedir. Doyumsuzluk ve ihtiras bizi biz olmaktan çıkarır, çevremizde yarattığımız olumsuzlukların bedelini bir gün mutlaka ödemek zorunda kalırız.
***
Aslolan yaşama değer katmak, kendimizle barışık olmanın sinerjini çevremizle paylaşmaktır. Çevrenizi şöyle bir gözlemlediğiniz de kavgacı, hoş görüsüz ve çatışmayı alışkanlık edinmiş insanların aslında ne denli mutsuz olduklarını göreceksiniz. Onlar duygularının kölesi olmuşlardır. Özeleştiriden yoksun, duygusal zekalarını geliştirememiş insanların kendileriyle barışık yaşamaları gerçekten zordur.
***
Onlar mutluluk kelebeğinin farkında bile değildirler ve onların gönül bahçelerinde kelebeklere yer yoktur. Mutluluk kelebekleri gönül bahçenizden eksik olmasın.